Wydzielina z gruczołów okołoodbytowych to jeden z najczęstszych problemów, z którymi zmagają się właściciele psów. Wielu z nich nie zdaje sobie sprawy, że wcale nie jest to normalne i nie jest spowodowane zbyt obfitym wypróżnianiem. Warto dowiedzieć się więcej na ten temat, by móc zapobiec powikłaniom i zminimalizować ryzyko nawrotów problemu.
Gruczoły okołoodbytowe u psa – gdzie są i do czego służą?
Gruczoły okołoodbytowe, zwane także analnymi, to dwie niewielkie struktury znajdujące się po obu stronach odbytu. W środku posiadają one kanaliki, którymi wytwarzana jest wydzielina o bardzo intensywnym zapachu. Służy ona do znakowania terytorium, a także do komunikacji między psami. W naturalnych warunkach pies wypróżniając się, rozpyla tę wydzielinę wraz z kałem, dzięki czemu inne zwierzęta dowiadują się o jego obecności w danym miejscu.
Dzięki regularnemu wypróżnianiu gruczoły powinny być opróżniane wraz z kałem. Niestety, nie zawsze dzieje się to w sposób prawidłowy. U wielu psów gruczoły okołoodbytowe są niedorozwinięte, a samo ich wypróżnianie nie zachodzi w sposób naturalny. W efekcie dochodzi do nadmiernego wypełniania gruczołów, a w konsekwencji – do powstawania problemów.
Zapchane gruczoły okołoodbytowe – przyczyny
Pierwszą i podstawową przyczyną zapchanych gruczołów u psa jest ich nieprawidłowa praca. Ograniczenie możliwości naturalnego wypróżniania gruczołów okołoodbytowych może wynikać zarówno z ich wrodzonej deformacji, jak i zbyt rzadkiego wypróżniania. U niektórych psów dochodzi także do powiększenia gruczołów, które samo w sobie nie jest chorobą, ale może utrudniać prawidłową pracę.
Przyczyną nadmiernego wypełniania gruczołów mogą być także różnego rodzaju zmiany w organizmie. Dotyczy to zwłaszcza psów zmagających się z problemami trawiennymi, zespołem jelita drażliwego, alergiami pokarmowymi czy nietolerancjami. U części psów do zapchania gruczołów prowadzi także siedzenie na twardych, gładkich powierzchniach, które nie sprzyjają samoczystemu wypróżnianiu.
Jak poznać, że u psa zapchane gruczoły?
Objawy zapchanych gruczołów okołoodbytowych u psa są dość charakterystyczne. Zwierzak zwykle zaczyna okazywać dyskomfort, próbując oblizywać okolicę ogona. Może też siedzieć na pupie, zamiast normalnie chodzić. U niektórych psów wyczuwalny jest intensywny zapach wydzieliny z okolic odbytu. Jeśli w gruczołach doszło już do powstania stanu zapalnego, pies może przejawiać także inne objawy, takie jak zaczerwienienie i obrzęk w okolicach odbytu, zwiększona senność, brak apetytu, a nawet gorączka.
Jak wygląda leczenie zapchanych gruczołów u psa?
W przypadku, gdy zauważymy u psa objawy zapchanych gruczołów okołoodbytowych, nie powinniśmy zwlekać z wizytą u weterynarza. Niestety, nie jesteśmy w stanie samodzielnie wypróżnić gruczołów, a jedynie pogłębimy problem. Dobry weterynarz podczas wizyty zbada, czy gruczoły są wypełnione, a następnie je opróżni. W większości przypadków dolegliwości powinny ustąpić po pierwszym wypróżnieniu, jednak u niektórych psów konieczne może być powtórzenie zabiegu po około dwóch tygodniach.
Leczenie zapchanych gruczołów okołoodbytowych jest stosunkowo tanie i nieinwazyjne. Oprócz wypróżnienia gruczołów, weterynarz może zalecić stosowanie specjalnej diety, mającej na celu zmniejszenie ilości i zapachu wydzieliny. W niektórych przypadkach może być konieczne również podanie antybiotyku, jeśli doszło już do stanu zapalnego. U niektórych psów, zwłaszcza z wrodzonymi problemami z gruczołami, leczenie zapchanych gruczołów okołoodbytowych może wymagać częstszych wizyt u weterynarza oraz przestrzegania specjalnej diety.
Profilaktyka
Aby uniknąć problemu z zapchanymi gruczołami okołoodbytowymi, należy regularnie kontrolować tę okolicę u naszego pupila. W przypadku psów z wrodzonymi problemami z gruczołami, niektórzy lekarze weterynarii zalecają wypróżnianie gruczołów okołoodbytowych u psa raz na jakiś czas, nawet jeśli nie doszło jeszcze do ich zapchania. Można to zrobić podczas wizyty u weterynarza, ale jest to również jedna z niewielu rzeczy, którą można zrobić w domu, jeśli znamy się na rzeczy. Warto jednak uprzednio skonsultować się z lekarzem, by nauczyć robić się to w sposób bezpieczny.